صبح عید بود
ناگهان
در هجوم بغض های بی امان
چشم های انتظارمان به صفحه ی خبر سپید شد
خنده هایمان شهید شد

رنگ های شاد دور خانه هایمان سیاه ...

::

ای شما که در خزان باغ
دست داده اید دست باد!
دست هایتان شکسته باد ...

لات های خانه ی خدا!
سرنوشت تان
مثل سرگذشت سایر بتان
شکستن است

روزی از همان سرا که فکر می کنید خانه ی شماست!
از همان حوالی منا -که قتلگاه حاجیان ماست-
می رسد کسی تبر به دوش

لات های خانه ی خدا
سرنوشت تان شکستن است
انتظار
حرف آخر من است ...